کتاب پادشکنندگی

خلاصه متنی رایگان کتاب پادشکنندگی

سه مدل ادم توی این دنیا وجود دارن: ادم‌های شکننده، آدم‌های منعطف و آدم‌های پادشکننده.

انسان شکننده مثل شمعی می‌مونه که با وزش اولین باد غیر منتظره توی مسیرش خاموش می‌شه. اینجور ادما تو مواجهه با سختی‌ها به شدت اسیب می‌بینن و روزای بدی رو می‌گذرونن. یه انسان منعطف مثل یه مشعل با سوخت کافی می‌مونه، اگه باد شدید و غیر منتظره‌ای بهش برسه شاید شعله‌ش برای مدت کوتاهی کم بشه اما وقتی که باد عبور کنه، شعله اون به حال قبل خودش بر می‌گرده. اما انسان پادشکننده، مثل یه بوته‌زار شعله ور می‌مونه، وزش باد هیچوقت نمی‌تونه شعله اون رو خاموش کنه، بلکه برعکس، بهش شدت می‌ده.

انسان‌های پادشکننده یک شوک یا اتفاق بد رو تنها تحمل نمی‌کنن، بلکه از اون سود می‌برن. یک انسان پادشکننده رو میشه به  هیدرا (hydra)  توی اسطوره‌های یونان باستان تشبیه کرد. وقتی به هیدرا حمله می‌شد و یکی از سرهاش قطع می‌شد، اون به جاش دو تا سر جدید در میاورد. همه ما می‌تونیم طرز فکرمون توی زندگی رو شبیه هیدرا بکنیم و پادشکننده بشیم، اگه سه تا تمرین رو توی زندگی روزمره مون وارد کنیم. این تمرین‌ها به ما کمک می‌کنن که شب‌ها در ارامش کامل بخوابیم در حالیکه مطمئنیم هر اتفاقی که بیوفته نه تنها می‌تونیم از پسش بر بیایم بلکه می‌تونیم ازش سود ببریم. پس بزن بریم:

تمرین شماره یک: نقطه ضعف‌هات رو بپوشون

شما می‌تونید از طریق پرسیدن یه سوال ساده از خودتون، پادشکننده بودن یا نبودنتون رو ازمایش کنید:

آیا من نقاط مثبت بیشتری نسبت به نقاط منفیم دارم؟ آیا می‌شه نسبت به چیزی که از دست می‌ره بیشتر بدست اورد ؟

اگه یه بازیکن شطرنج احساس کنه با بازی کردن با یه بازیکن سطح پایین تر از خودش ممکنه شکست سنگین‌تری بخوره، مثلا اینکه وجهه‌ش توی جامعه شطرنج بازا خراب بشه، ذهن اون شکننده خواهد بود. شب موقع خواب باید تا صب به سقف خیره بمونه و حتی موقع تمرین به سختی می‌تونه تمرکز خودش رو حفظ کنه. طالب می‌گه وقتی که تو ثروتمند بشی، ترس از دست دادن داراییت از حس بدست اوردن ثروت بیشتر پیشی می‌گیره، یعنی تو از اینکه ده هزار دلار از دست بدی بیشتر می‌ترسی تا اینکه بخوای ده هزار دلار بیشتر بدست بیاری. بنابراین زندگی رو تحت نوعی ترس روانی ادامه می‌دی. یه انسان ثروتمند توسط دارایی‌های خودش زندانی و کنترل میشه. خواب شبش رو از دست می‌ده، هورمون‌های استرسش افزایش پیدا می‌کنن، حتی حس شوخ طبعی خودشم از دست می‌ده. وقتی این ترس از دست دادن از ذوق بدست اوردن بیشتر می‌شه، یه شکست کوچیک می تونه توی ذهن ما تبدیل به یه فاجعه بشه و بهمون القا کنه که قراره تمامی چیزایی که بدست اوردیم رو به زودی از دست بدیم. پس اولین قدم برای پادشکننده شدن اینه که از نظر روانی روی خودمون برای شکست‌های احتمالی کار کنیم. چرا؟ به خاطر اینکه با اولین اتفاق غیر منتظره از هم نپاشیم. هر روز صب که خواب پا می‌شی تصور کن که همه دارایی‌های خودت رو از دست دادی، همه چیز رو! و این فرایند رو به طور کامل تا اخر ماجرا برای خودت تصویر کن. اگه این تمرین رو هر روز انجام بدی در واقع می‌تونی نقاط ضعف خودت رو پیدا کنی و اونا رو بپوشونی. بعد می‌تونی از توی تخت بلند شی و روزت رو در حالی شروع کنی که دیگه خبری از نقاط منفی توی ذهنت نیست. اون روز حتی اگه یه اتفاق بد و غیر منتظره برات بیوفته دیگه اینطور نیست که روانت متلاشی بشه و واکنشت این خواهد بود که: می‌تونست خیلی بد تر از این باشه!  مثل اون چیزی که صب داشتی تصور می‌کردی!

جالبه که اینجوری و با این نگاه حتی اون اتفاق بد و غیر منتظره می‌تونه حتی تبدیل به یه موفقیت کوچیک توی ذهنت  بشه بنابراین به جای اینکه از نظر روانی بهم بریزی می‌تونه توی ارامش با مشکل رو به رو بشی و به جلو حرکت کنی. طالب می‌گه زمانی که به عنوان یه تریدر کار می‌کرده، یعنی شغلی که توی اون موفقیت تا حد زیادی به اتفاق‌های پیش بینی نشده بستگی داره و روح و روان ادم رو توی خودش غرق می‌کنه، اون سراغ همین تمرین ذهنی می‌رفته، یعنی تصور می‌کرده که خیله خب امروز قراره بدترین اتفاق ممکنه براش رخ بده، نتیجه‌ش چی بود؟ اینکه بقیه روز براش شبیه به یه امتیاز می‌شد.

زمانی که شما از نظر ذهنی خودتون رو برای روبه‌رو شدن با رویدادهای تلخ این دنیا اماده کنید، دیگه اتفاق‌های غیرمنتظره نمی‌تونن روی شما تاثیر منفی بذارن. بر عکس اون چیزی که توی کتاب‌هایی مثل راز یا قدرت مثبت اندیشیدن گفته می‌شه، تمرین کردن شکست در مقایسه با تصور کردن زندگی ایده‌ال و بدون مشکل، در واقع شما رو بیشتر مثبت، شکرگزار و با انگیزه می‌کنه. با تمرین روبه‌رو شدن با شکست شما نقاط ضعف خودتون رو پیدا می‌کنید و می‌تونید روی اونا کار کنید و کمتر از بی‌نظمی و بی‌قاعدگی و استرس این دنیا وحشت خواهید داشت که خودش اتفاق خوبیه چون برای پادشکننده بودن فقط هدف این نیست که مثلا ترست از استرس کم بشه، بلکه باید اصلا به دنبال استرس بری. یعنی چی؟ بریم سراغ تمرین بعدی تا بهت بگم.

تمرین شماره ۲: دنبال استرس خوب بگرد

استرس تو جای درست و به میزان کافی نه تنها انرژی ادم رو نمی‌گیره بلکه برای ادم انرژی خلق می‌کنه و به جای اینکه اسیب بزنه، باعث رشد بیشتر میشه. اما اون استرسی که باعث افزایش تمرکز، افزایش انرژی و رشد بیشتر میشه، استرس خوب نام داره. وقتی بعد از یه پرواز طولانی و خسته کننده برای یه تمرین کوتاه به باشگاه بری، در واقع داری استرس بیشتری به بدنت وارد میکنی ولی انگار احساس می‌کنی که حس بهتری نسبت به لحظه‌ای که از هواپیما پیاده شدی داری. این همون استرس خوبه.

اگه به طور مرتب به دنبال استرس خوب باشی، رابطه خودت با استرس رو تغییر می‌دی چرا که داری استرس رو به رشد خودت وصل می‌کنی و تو به جایی می‌رسی که وقتی یه اتفاق ناگهانی رخ بده به جای اینکه از استرس فرار کنی می‌تونی بهش تکیه کنی. یه تجربه شخصی برای رسیدن به استرس خوب می‌تونه تمرین‌های اینتروال باشه، به شرطی که حداقل سه بار در هفته انجام بشه. حالا اینتروال‌ها چه به وسیله دوییدن انجام بشن، چه دوچرخه سواری یا شنا کردن فرقی نداره.

حدود ۳ دقیقه گرم کنید، یک دقیقه با تمام توان بدویید، ۲ دقیقه استراحت کنید، دوباره همین کار رو تکرار کنید، بعد استراحت برای بار سوم، یک دقیقه دو با تمام توان و دو دقیقه استراحت و در نهایت حرکت‌ کششی.

تاثیر مثبت تمرین‌های اینتروال خیلی زود خودش رو نشون خواهد داد. انگار که توی همون لحظه یه نفر دکمه ریست مغز ادم رو زده باشه و بدنت پر از انرژی و تازگی خواهد شد. اما تاثیرات مثبت همونجا متوقف نمی‌شن، تمرینات اینتروال باعث رشد بیشتر میتوکندری درون سلول‌ها میشن، یعنی بخش‌هایی که توی بدن مسوول تولید انرژی هستن و این به بدن شما اجازه می‌ده که انرژی بیشتری تولید و ذخیره کنه و در نتیجه ضربان قلبتون کاهش پیدا کنه. مقدار کمی استرس خوب می‌تونه تاثیرات مثبت زیادی داشته باشه. از فعالیت‌های فیزیکی دیگه‌ای که می‌تونن تاثیرات مثبت زیادی داشته باشن میشه به ۳۰ ثانیه دوش اب سرد، تمرینات تنفسی تومو به این شکل که بعد از ۳۰ بار نفس کشیدن خیلی سریع تا جای ممکن نفست رو نگه می‌داری و بعد ازادش می‌کنی یا روزه گرفتن برای ۱۶ ساعت در روز اشاره کرد.

تمرین پادشکنندگی شماره ۳: بیشتر تلافی کن

بیشتر تلافی کردن ماهیت پادشکنندگیه. بدن تو ذاتا پادشکننده‌ است چون وقتی تو با تمرین پرس سینه اون رو تحت فشار قرار می دی و با بیشترین وزنه‌ای که می‌تونی بلند کنی، مثلا ۲۰ کیلو، بهش شوک وارد می‌کنی، بدن تو بیشتر تلافی می‌کنه  و به قسمت سینه و بازو تو عضله اضافه می‌کنه تا دفه بعد که به باشگاه می ری بتونی ۲۵ کیلو رو بلند کنی.

اگه نسبت به هر اتفاق ناخواسته‌ای که برات پیش میاد بتونی بیشتر تلافی کنی ذهن و بدن تو پادشکننده خواهد شد. برای اینکار می‌تونی از این سه تا مثال استفاده کنی.

اگه توی یه مسابقه گلف، یه حفره مهم رو از دست بدی و نتونی توپ رو توش بندازی می‌تونی روی همون حفره ۵۰ بار پشت سر هم تمرین کنی.  کسی که توی یه برگه ساده کلی غلط املایی داره برای بیشتر تلافی کردن می‌تونه روی یه برگه وقت بیشتری بذاره و چندین مرحله اون رو ادیت و بازخوانی کنه، با صدای بلند از روش بخونه و از نرم افزارهای کمکی استفاده کنه، از کس دیگه‌ای بخواد براش اون متن رو بخونه. کسی که توی گذشته‌اش سرمایه‌گذاریهای اشتباه کرده و بخش زیادی از دارایی‌های خودش رو به خاطر همین اشتباه ها از دست داده می‌تونه برای هر تصمیم جدیدی که می‌گیره روی کاغذ منطق خودش از اون حرکت رو بنویسه که چرا مثلا داره فلان چیز رو می‌خره یا می‌فروشه و یه چک لیست از گزینه‌ها و علاقه‌هاش برای خودش درست کنه تا مطمئن شه که تصمیم غلطی نمی‌گیره. بیشتر تلافی کردن به این مدل ادمایی که مثال زدیم کمک می‌کنه بازیکن گلف، نویسنده و سرمایه‌گذارهای بهتری توی زندگی شون بشن.

وقتی که یه اشتباه می‌کنی یا از یه اتفاق ناخواسته و ناگهانی متحمل رنج می‌شی، هر کاری می‌تونی انجام بده تا گارانتی کنی که قوی‌تر، زرنگ‌تر و سریع‌تر و بهتر بر می گردی. بعد از هر اشتباه هر چی بیشتر یاد بگیری و هر بیشتر تلافی کنی  بیشتر پادشکننده می شی چون هر تلاشی که می‌کنی برای تو یه نقطه مثبته بنابراین یا موفق می‌شی یا بهتر از چیزی که قبلا بودی.

در پایان باید یادمون باشه که کافی نیست ادم‌های منعطفی باشیم. ما احتیاج داریم که پادشکننده بشیم. انسان‌های منعطف سختی ها و ناگواری‌ها رو می‌گذرونن ولی همون چیزی که بودن باقی می‌مونن اما انسان‌های پادشکننده سختی‌ها رو درون خودشون می‌کشن و بهتر از قبل می‌شن. قدم اول برای پادشکننده شدن اینه که نقاط ضعف خودت رو بپوشونی، برای اینکار باید از نظر ذهنی شکست و از دست دادن رو توی مسیر حرفه‌ایت تمرین کنی تا بتونی توی هر اتفاقی که در طول روز برات میوفته نکات مثبت رو ببینی. باید دنبال استرس مثبت باشی تا رابطه خودت با استرس رو تغییر بدی، حالا چه با کمک تمرین وزنه زدن، روزه گرفتن یا تمرینات هوازی اینتروال یا تمرینات تنفسی. در نهایت اگه اشتباهی کردی یا با سختی‌ای روبه رو شدی با بیشتر تلافی کردن نسبت بهش واکنش نشون بده. زمانیکه بتونی پادشکننده بشی، شب‌ها مثل یه بچه خوابت می‌بره چون می‌دونی هر اتفاقی که بیوفته نه تنها از اون نجات پیدا خواهی کرد بلکه از باعث خواهد شد که انسان بهتری بشی. این چیزیه که نسیم طالب توی کتاب پادشکنندگی سعی داره به ما بگه.